Brigitte Minne woont in een oud huis dat iets van een spookhuis heeft.  Er zijn krakende trappen en soms floept het licht er zomaar aan en uit.  In dat spookhuis heeft ze een kamer en daar schrijft ze.

Ze schrijft niet alleen boeken maar werkt ook mee aan tijdschriften, theater, tekenfilms en tv. 
Haar lievelingskleuren zijn zachtgroen en pimpelpaars.

Haar kinderen (Karel, Liesbet, Jasper en Gust) vindt ze geweldig maar ook Brigitte en haar hond zijn onafscheidelijk.  Dat beest ligt de hele dag aan haar voeten als ze schrijft en wacht gedwee aan de badkamerdeur als ze in het bad ligt.  En dat doet ze graag; het liefst met schuim tot aan haar kin en lekkere geurtjes.
Maar er is niet alleen de hond; er zijn ook konijnen en kippen en een ezeltje.
Niets van die dieren vliegt de pan in.  Oma kip mag blijven leven en opa konijn wordt niet geslacht.
Op reis gaan vindt ze heerlijk : een trektocht door het oerwoud, duiken tussen de koraalriffen, in een tentje op een verlaten strand... Niets lijkt haar te gek.
Een mooie bioscoopfilm, een festival, een concert en een avondje theater slaat ze nooit af.  Ze is gek op het leven en heeft nog plannen voor wel duizend jaar...
Ze heeft een hekel aan oorlog en geweld.  Ook mensen die honger lijden zijn een spookbeeld voor haar.

Haar grootste ster is haar oma.
Ze vertoefde vaak bij haar grootouders toen ze klein was en mocht daar alles : met vuile voeten in bed kruipen als ze moe was, chocolade snoepen in plaats van aardappelen eten...  Ze had er een eigen hond (Pokkie - zwarte vacht met krullen), konijnen, duiven, een tamme kip die op haar driewieler meereed en een sprekende kauw die gek was op propjes zilverpapier.
Er was een schommel in de kersenboom, een fiets, oudroest en hout om kampen en boomhutten te bouwen...
De tuin van haar grootouders was een paradijs.
Ze ging ook met hen mee naar de kroeg, tot in de vroege uurtjes.  Mensen zeggen dat dat slecht is voor kinderen maar met Brigitte is het allemaal in orde gekomen...

Foto : Isabelle Persyn

Illustraties uit "Slaap lekker, Rosalie" : An Candaele